Op 17 september 1996, 's morgens in alle vroegte, zijn in verschillende Italiaanse steden een 50-tal huizen van an archisten doorzocht door gemaskerde, bewapende politieagenten. Het resultaat van dit "beleefdheidsbezoek" is, naast de ge bruikelijke inbeslagname van persoonlijke eigendommen (brieven, foto's, tijdschriften, agenda's enz.) dat er 29 opsporingsbevelen werden uitgevaardigd, dat 10 personen inmiddels gearresteerd zijn en dat nog eens tientallen mensen een "avviso di garanzia" ontvingen, hetgeen betekent dat ook tegen hen een gerechtelijke procedure in gang gezet is. De ge- arresteerde anarchisten kregen geen toestemming contact op te nemen met hun advocaten, laat staan met familieleden.
Deze razzia komt na jaren van systematische repressie, gedurende welke de Staat geprobeerd heeft tientallen opstandige personen (niet alleen anarchisten) met alle mogelijke middelen de mond te snoeren. Het begon allemaal in 1991 toen de politie een "arsenaal" vond (woorden van de politie, door de pers gretig overgenomen), waarna allerlei mensen opgepakt werden, anarchisten en anderen, die vervolgens veroordeeld werden op basis van absurde beschuldigingen als ontvoering, moord, aanslagen, zonder dat daarvoor bewijzen werden aangedragen. Men vergat voor het gemak (lees: negeerde moedwillig) dat het voor de anarchist dan wel van fundamenteel belang is zich te verzetten tegen staatsorganen, maar zeker niet tot elke prijs: het is net zo fundamenteel dat het doel de middelen niet heiligt.
Het kreeg een vervolg in 1993 nadat vier anarchisten, te weten Christos Stratigopulos, Jean Weir, Antonio Budini en Carlo Tesseri, gearresteerd werden tijdens een bankoverval bij Trento, in het noorden van Italië. Vanaf dat moment hebben de jachthonden van de Staat (in dit geval de onderzoeksrechters Vigna, Marini en Ionta) niet meer stilgezeten. Er werden anarchisten gearresteerd, of kregen een "avviso di garanzia" en moesten huiszoekingen en allerlei vormen van intimidatie ondergaan, en dit is doorgegaan tot op de bewuste ochtend van 17 september (en we zijn er zeker van dat het hiermee nog lang niet achter de rug is).
De achterliggende motivatie van deze heksenjacht, waarbij ditmaal de anarchist de heks is (al zouden we net zo goed kunnen spreken van een nieuwe, moderne Inquisitie, immers: ook hier moet de verdachte zijn onschuld zien te bewijzen i.p.v. andersom, ook hier zijn martelingen van de kant van de politie aan de orde van de dag - en dat in deze moderne, verlichte tijden vol van zgn. democratie en humaniteit) is dat politie en justitie proberen een stelling uit 1991 te bewijzen. Dit zgn. theorema is een alomvattende hypothese (gebaseerd op een wetsartikel dat vergelijkbaar is met artikel 140 in Nederland - dat van de "criminele vereniging") waarin de politie stelt dat er een groepering bestaat die op twee niveaus actief is. Men spreekt van een verborgen laag die zich bezighoudt met nietsontziende aanvallen gericht tegen de staat, met daarboven een tweede, meer zichbare laag, die dient "als de maatschappelijke dekmantel waar contacten legt met andere subversieve cellen: een gevaarlijke criminele broederschap".
Het feit dat men een dergelijk theorema (dat op zichzelf natuurlijk al een slag in het gezicht is voor elke rechtgeaarde anarchist, die immers een onafhankelijk individu is en bij geen enkele groep hoort, die van niets en niemand is) naar voren bracht had een duidelijk bedoeling: het criminaliseren van de solidariteit met degenen die de afgelopen jaren in de netten van de repressie beland zijn. Het was meteen duidelijk dat als dit zo doorging, iedereen die zich daadwerkelijk en actief solidair zou tonen met de anarchisten die er op een of andere manier al direkt bij betrokken waren, er op zijn beurt in betrokken zou worden.
En dit is precies wat er momenteel aan de hand is in Italië - een bewijs hiervoor is dat zich onder de arrestanten van 17 september de vriendin van Antonio Budini en de ex-echtgenoot van Jean Weir bevinden. Deze laatste is Alfredo Bonanno, een man die binnen de anarchistische beweging bekendheid geniet als uitgever van verschillende anarchistische boeken en tijdschriften, waaronder het blad "Canenero". Bij de politie is hij ook bekend in verband met een overval op een juwelierszaak in '89, waarbij hij gearresteerd werd (hij verklaarde destijds dat hij het puur voor zichzelf gedaan had, om zijn publicaties te kunnen bekostigen).
De politie probeert nu aan te tonen dat de "strafbare feiten" die verschillende anarchisten gepleegd hebben in werkelijkheid niet voor eigen gebruik en genoegen waren (bv. uit persoonlijke financiële noodzaak, zoals ook elk van de vier arrestanten bij de bankoverval in Trento verklaard heeft) maar juist een onderdeel zijn van een veel groter subversief plan. Verder probeert men te bewijzen dat er praktische en projectmatige banden bestaan tussen verschillende anarchistische individuen. Wanneer de politie hierin zou slagen (en anders verzinnen ze de bewijzen zelf wel) kunnen nog veel meer mensen medeplichtig verklaard worden, en zal iedereen vervolgens tot veel hogere gevangenisstraffen veroordeeld worden.
Om het theorema handen en voeten te geven, om met concrete stappen door te kunnen gaan met deze heksenjacht was het voor de "inquisiteurs" natuurlijk van levensbelang die geheimzinnige groepering een naam en een leider (elke anarchist gruwelt bij het idee alleen al!) te geven, en verder moest men de pers gunstig zien te stemmen. Dus werd er na de razzia van 17 september een uitgebreide persconferentie gegeven, waarbij de onderzoeksrechters Ionta en Marini eerst de publieke opinie handig manipuleerden door reclame te maken voor het "heldhaftige en gedisciplineerde gedrag" van hun slaafse manschappen. Daarna lieten ze zien dat ze over een levendige fantasie beschikken door te verklaren dat de anarchisten die volgens hen bij deze zaak betrokken zijn allemaal deel uitmaken van een groepering met de exotische naam ORAI ("Organizzazione Rivoluzionaria Anarchica Insurezionalista" - ofwel "Opstandige Revolutionaire Anarchistische Organisatie"), met aan het hoofd de "onbetwiste leider" ... Alfredo Bonanno! En Marini voegde er nadrukkelijk aan toe dat hij persoonlijk, alvorens met pensioen te gaan, definitief zou afrekenen met "deze terroristen die de democratie en haar status quo de oorlog verklaard hebben". Het spreekt voor zich dat de Italiaanse pers al deze uitspraken slaafs en kritiekloos gepubliceerd heeft, zodat (gezien vanuit het standpunt van de "inquisiteurs"), de machine nu lekker geolied is en men de motor kan starten.
Het enige probleem voor justitie is dat ze geen enkel concreet bewijs in handen hebben - maar ook daarvoor hebben ze een oplossing verzonnen. Sinds een jaar is er een Iraans meisje op het toneel verschenen, ene Mojdeh Namsetchi, die afgericht is als kroongetuige. Het is in Italië tegenwoordig in om kroongetuigen in te zetten om allerlei ingewikkelde zaken "op te lossen", iets wat begonnen is bij mafiaprocessen. Deze figuren genieten uitgebreide bescherming en worden financieel onderhouden door de Staat. Namsetchi heeft verklaard dat de vier arrestanten van Trento, samen met enkele anderen, nog twee andere bankovervallen hadden gepleegd, waarbij ze ook zelf persoonlijk betrokken zou zijn geweest. Tijdens het proces bleek ze echter praktisch niets te weten de situatie ter plaatse, noch kon ze zich haar aandeel herinneren (ze wist bv. de naam van de bank niet, zelfs niet of het een groot of klein gebouw was, en evenmin wat ze aan had, of ze al dan niet geschoten had, enzovoort...). Ondanks haar tegenstrijdige, lachwekkende getuigenverklaring waren de rechters van mening dat ze betrouwbaar was en werden de betrokken anarchisten veroordeeld tot straffen van 5 à 7 jaar. Het gelijk van de Staat moet en zal kost wat het kost zegevieren, het is het oude liedje. Het hoger beroep in dit proces zal op 13 december in Trento plaatsvinden. Het zou een goede uiting van internationale solidariteit zijn indien ook mensen van hier deze zoveelste juridische farce zouden bijwonen, of in ieder geval solidariteitsbetuigingen aan de betrokken strijdmakkers zouden sturen.
Het ligt in de lijn der verwachtingen dat deze "kroongetuige" momenteel klaargestoomd wordt voor allerlei processen die nu ongetwijfeld zullen volgen, en dat justitie nog veel "plezier" van haar zal hebben. Onder degenen tegen wie op 17 september een aanhoudingsbevel is uitgevaardigd bevinden zich bijvoorbeeld de anarchisten Emma Sassosi, Roberta Nano en Guido Mantelli. Er bestaat geen enkel bewijs van hun betrokkenheid bij wat dan ook, er is alleen het feit dat hun namen door de nep-kroongetuige Namsetchi genoemd zijn. Emma Sassosi is gearresteerd, de andere twee lopen gelukkig nog vrij rond.
Er valt nog veel meer aan toe te voegen en daarom zal er binnenkort in Nederland een uitgebreid dossier verschijnen over deze situatie in Italië.
Solidariteit met alle anarchisten en voor een wereld zonder gevangenissen.
Voor informatie over de toestand van de gearresteerde anarchisten kan je contact opnemen met:
ACTION COMITTEE / EL PASO OCCUPATO VIA PASSO BUOLE 47 TORINO 10127 ITALIA
of
DIE LUNTE HAUS 33 80807 MUNCHEN DUITSLAND
Voor algemene informatie over de repressie tegen anarchisten in Italië:
GEIST DER FREIHEIT p/a IL MOSKITO ALTE BERGHEIMER STR. 7a D-69115 HEIDELBERG DUITSLAND